انسداد مجاری ادرار و بهترین روش های درمانی

تشخیص انسداد ادرار

تشخیص زودهنگام مهم است، زیرا اکثر موارد انسداد قابل درمان است و در درمان می تواند منجر به آسیب غیرقابل برگشت کلیه شود.
اکثر پزشکان، انسداد مجاری ادرار را قبل از تولد و از طریق سونوگرافی‌های روتین تشخیص می‌دهند که می‌تواند جزئیات رشد و نمو جنین، از جمله کلیه‌ها، حالب و مثانه را نشان می‌دهد. معمولا پس از تولد هم برای ارزیابی دوباره کلیه‌ها سونوگرافی دیگری هم انجام می‌شود.
اگر پزشک به انسداد مجاری مشکوک باشد، برخی از این آزمایشات و اسکن‌ها را برای تشخیص بیماری انجام می‌دهند:
آزمایش خون و ادرار: پزشک نمونه‌های خون و ادرار را برای علایم عفونت و وجود کراتنین بررسی می‌کند. وجود کراتنین نشان می‌دهد که کلیه‌ها به درستی کار نمی‌کنند
اگر انسداد به طور کامل هر دو کلیه را برای بیش از چندین ساعت مسدود کرده باشد، آزمایش‌ها ممکن است سطوح ، کراتنین یا هر دو را نشان دهند.
سونوگرافی: سونوگرافی ناحیه خلف ارگان‌های شکمی (سونوگرافی رتروپریتونئال) به پزشک اجازه می‌دهد که کلیه‌ها و حالب‌ها را ببیند.
سیستویورتروگرافی تخلیه‌ای: برای بررسی جریان غیرعادی ادرار، پزشک لوله‌ی نازکی(سوند) را وارد مجرای ادرار کرده و از این طریق ماده‌ی حاجب را به مثانه تزریق می‌کند، سپس قبل وحین تخلیه‌ی ادرار، عکس‌هایی از کلیه، مثانه، حالب و مجرای ادرار می‌گیرد.
اسکن هسته‌ای کلیوی: پزشک یا تکنسین ماده‌ای که حاوی مقدار کمی ماده‌ی رادیواکتیو است را به بازوی بیمار تزریق می‌کند. دوربین مخصوصی ماده رادیواکتیو را شناسایی می‌کند و عکس‌هایی می‌گیرد تا پزشک برای بررسی دستگاه ادراری از آن‌ها استفاده کند‌.
سیستوسکوپی: لوله‌ی کوچکی که دوربین و چراغ به آن الحاق شده، از طریق برش کوچکی در مجرای ادرار قرار می‌گیرد. سیستم بصری به پزشک اجازه می‌دهد که درون مجرای ادرار و مثانه را ببیند.
اسکن رادیولوژی کامپیوتری (سی‌تی‌اسکن): این اسکن شامل یک‌ سری عکس رادیولوژی است که از ابعاد مختلف گرفته شده است و کامپیوتر بخش‌های برش‌خورده‌‌ای از تصاویر کلیه، مثانه و حالب را تولید و پردازش می‌کند.
تصویربرداری تشدید مغناطیسی(ام‌آر‌آی): در ام‌آر‌آی شکم از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از ارگان‌ها استفاده می‌شود.